خوردگی سازه‌های ساختمانی
1001 خوردگی فریم‌های فولادی در ساختمان‌های با نمای فریم فولادی تنها و هزینه‌بردار ترین مشکلی است که صاحبان این ساختمان‌ها امروزه با آن مواجه می‌شوند. حتی سطوح پایین خوردگی نیز برای شکاف دادن یا خورد کردن سنگ نماها کافی هستند که به خاطر انبساط حجمی فولاد است چرا که به یک محصول خوردگی تبدیل شده است. نیرو‌های انبساط منجر به فشارهای داخلی در دیوارها می‌شوند که خود باعث شکاف آغازین و در پی آن از جا کنده شدن سنگ‌ها می‌شود. زمانیکه این آسیب در ساختمان ایجاد شود، مناطق آسیب دیده اجازه می‌دهند رطوبت بیشتر وارد شود که اغلب منجر به یک شتاب در خوردگی و خراب‌تر کردن این زوال می‌شود. خوردگی یک پروسه الکتروشیمیایی است و هر دوی اکسیژن و رطوبت برای انجام آن لازم است. آهن و فولاد در هوای بسیار خشک که هیچ رطوبتی نباشد یا کاملا پوشانده شده باشد و هیچ اکسیژنی نباشد مورد خوردگی قرار نمی‌گیرند. درجه واقعی اکسیژن و آب حاضر روی سطوح آهن یا فولاد، نرخ حمله را تعیین می‌کند. اکسیژن معمولا به مقادیر کافی در هوای به دام افتاده موجود است، و رطوبت افزوده معمولا منجر به خوردگی بیشتر می‌شود. انواع زیر از خوردگی اغلب در فریم‌های فولادی نمای ساختمان‌ها یافته می‌شود:
خوردگی یکدست یا عمو‌می
این خوردگی اغلب به عنوان نوع عمو‌می‌خوردگی یا پوشش زنگاری سطوح فلزی یافت می‌شود و معمول ترین شکل خوردگی است و به طور عادی می‌توان آن را به کربناسیون مواد پرکننده ساروجی نسبت داد که باعث از بین رفتن روکش لایه اکسیدی حفاظتی می‌شود.
خوردگی سوراخ سوراخ یا متمرکز
این خوردگی تنها در مناطق متمرکز اتفاق می‌افتد، اما منجر به نرخ‌های بالای حمله می‌شود و عموما در فریم‌های فولادی نمای ساختمان‌ها پیش ن‌می‌آید. هرچند در جایی که آب به صورت متمرکز به منطقه ای کوچک نفوذ می‌کند یا در محیط‌های ساحلی که یون‌های کلرید،از باران نمکدار یا اسپری نمک، امکان می‌دهند که کلرید‌ها در سطوح فولاد ایجاد شوند، گاهی اتفاق می‌افتد. یون‌های کلرید روکش فولاد را از بین می‌برند که باعث سطوح بالایی از حمله در موقعیت‌های مکانی انتخاب می‌شود. کربناسیون هرگونه لایه ی ساروجی که فریم فولادی را پوشش می‌دهد مشابه همان در بتن است. هرچند نرخ کربناسیون و بنابراین زمان آغاز خوردگی وابسته به کیفیت بتن و ضخامت آن است.در مورد مواد پرکننده ساروجی با کیفیت پایین که معمولا برای این نوع از سازه‌ها استفاده می‌شد زمان اغاز ممکن است تنها چند دهه باشد.کربناسیون یک لایه باریک از ساروج با کیفیت پایین حدود 30 سال طول می‌کشد که پس از آن از بین رفتن روکش لایه اکسیدی حفاظتی اتفاق می‌افتد و خوردگی آغاز می‌شود. این امر تا مدتی ادامه پیدا می‌کند، اما بعد از حدود 50 سال حمله ی خوردگی همراه با شکاف‌هایی که در بنا ایجاد می‌شوند شروع به شتاب یافتن می‌کند و همین موضوع به رطوبت افزوده اجازه ورود به سازه را می‌دهد. اگر فریم فولادی مستقیما با بنا ثابت شده باشد و با هیچ لایه ساروجی حفاظت نشده باشد آنگاه مرحله 1 پروسه کربناسیون قابل حذف است و مرحله 2 به زودی پس از ساخت، آغاز می‌شود.